Od Rudego - Niezwykła Podróż [cz. III]

~*~ Magiczne Miejsce ~*~

Rudy i Rod znowu pakują się w kłopoty i lądują w dziwnym, 

tajemniczym miejscu. Niedługo potem okazuje się, że 

nie jest to zwykła polanka w lesie...

- I co, widzisz coś...? - ziewnąłem

- Nie... dalej nic - ziewnął lis

Szliśmy od dawna, cały czas przed siebie. Marsz trwał od wielu godzin, na początku dla zabicia czasu próbowaliśmy zająć się rozmową. Dowiedziałem się wielu ciekawych i jakże pasjonujących rzeczy... 

- Słuchaj...- mruknąłem - staniesz mi na głowie... 

- Jeszcze czego! - prychnął - Chcesz odpocząć, czy dalej bredzić?

- Daj mi dokończyć...- mruknąłem zdając sobie sprawę jak idiotycznie tamto zabrzmiało - Wejdziesz mi... na głowę, ja wyciągnę szyje, stanę na dwóch nogach i zobaczysz co jest za tymi drzewami. 

Breen, chodź z lekkim wahaniem, zgodził się. 

****

- Las, las, las, las i... Las, no kto by się spodziewał! - syknął sarkastycznie lisek. Kiedy się rozpędził, to już w ogóle odleciał, przestałem go słuchać po słowach " kto by się spodziewał " potem gadał od rzeczy i same głupoty.

- Też Cię lubię - mruknąłem

Szczebioczący lisek nawet tego nie usłyszał. Leniwie patrząc przed siebie nie zauważyłem, że oczy same mi sie zamykają, świat zaczyna się kręcić a Rot już nie nawija. 

- Stary... czujesz to? - jęknął tonem zbliżonym do tego, którego używa się po zbyt wczesnej pobudce.

- Piątek? Nie... zdaje sie, że dzisiaj sobota.. a może środa? - mamrotałem coraz wolniej i leniwiej. Coś było w powietrzu, świat wirował, wszystko było we mgle. Oboje bredząc co popadnie, w końcu padliśmy jak kłody. 

***

Otworzyłem leniwie oczy. Od razu przypomniałem sobie gdzie jestem, co nieco mnie dziwi - zwykle trochę mi to zajmuje. 

Role się odwróciły,  tym razem to ja obudziłem Breena. Lis niechętnie wstał i również szybko zorientował się gdzie jesteśmy. 

- Pamietasz coś ze... wczoraj? - spytał kiedy się otrząsnęliśmy

- Wczoraj... to równie dobrze mogło być przed godziną - zasugerowałem - albo później, wcześniej...

- Mniejsza o to, gdzie my jesteśmy?

Rozejrzałem się dookoła. Byliśmy w... ogrodzie? Tak, coś w tym stylu, ale rosnące tu rośliny były znacznie inne niż te mi znane.

- Nie ruszaj teog kwiatu! - krzyknęliśmy razem na widok pąka, z którego sączył się... dym, może para. Spojrzeliśmy na siebie i od razu zrozumieliśmy, dlaczego czuliśmy się jak po pewnych ziółkach.

- Uciekamy stąd! - zarządziłem

Rot od razu wskoczył na mój grzbiet. Szybko zorientowaliśmy się, że owe kwiaty reagują na ruch.

- Im bardziej się ruszamy, tym więcej ich wypluwa tą parę - powiedział lis - spokojnie, rozejrzyjmy się.

Kwiaty jakby wyrastały z pod ziemi powoli się otwierając. Nie wiedziałem co zrobić, sytuacja była beznadziejna...

CDN